Γράφει για τη σειρά η Γιώτα Παπαδημακοπούλου, συγγραφέας – αρθρογράφος στο Μεγαλείο των Τεχνών
Ένας από τους πλέον βασικούς πυρήνες των ρομαντικών μυθιστορημάτων εποχής έχει να κάνει με την ταξική «πάλη» και με το πώς τα εμπλεκόμενα σε αυτή μέλη παλεύουν, είτε με τον εαυτό τους, είτε με την κοινωνία, είτε με τα θέλω τους, προκειμένου να βρουν την ιδανική για εκείνους λύση, φτάνοντας στην πραγμάτωση των ονείρων και των στόχων τους.
Πολλές φορές, όμως, αυτό γίνεται με έναν τρόπο αρκετά επιτηδευμένο ή ξεπερασμένο, κάτι που στερεί στον αναγνώστη το ενδιαφέρον ή, ακόμα χειρότερα, τη δυνατότητα ταύτισης με τους ήρωες, έτσι ώστε να μπορέσει να μπει στη θέση τους και να βιώσει την ιστορία τους σε ένα βαθύτερο, πιο προσωπικό επίπεδο.
Η Lisa Kleypas δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα, καθώς και η ίδια έχει χρησιμοποιήσει πολλάκις τον πυρήνα αυτό στις ιστορίες της. Όμως, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στη λογοτεχνία, η ουσία δεν βρίσκεται τόσο στην πρωτοτυπία μίας ιδέας, όσο στον τρόπο αξιοποίησης και διαχείρισης αυτής, με τη συγγραφέα να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση και τη σειρά της «Οι τέσσερις εποχές» να ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλές άλλες.
Το concept της τετραλογίας αυτής θέλει τέσσερις νεαρές γυναίκες που ανήκουν στην αριστοκρατική τάξη, κατά τη διάρκεια μίας χοροεσπερίδας, να κλείνουν μεταξύ τους μια συμφωνία, που δεν είναι άλλη από το να αλληλοβοηθηθούν προκειμένου να βρουν τους ιδανικούς για εκείνες συζύγους. Η σχέση των τεσσάρων κοριτσιών, στο σύνολο της σειράς, είναι κάτι που η Kleypas χειρίζεται με τρόπο μοναδικό. Μπορεί, στην επιφάνεια, τα κορίτσια να είναι κομπάρσοι η μία στην ιστορία της άλλης, όμως, στην πραγματικότητα, παίζουν έναν πολύ σημαντικό και καθοριστικό ρόλο, αποδεικνύοντας πόσο σημαντική είναι η φιλία στη ζωή ενός ανθρώπου, μα και πόσο απαραίτητη, αφού σε αυτήν μπορείς να καταφύγεις όταν δεν έχεις που αλλού να πας και χρειάζεσαι κάποιον ώμο για να στηριχτείς, τις ώρες εκείνες που νιώθεις να γονατίζεις κάτω από το βάρος των ευθυνών που, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είναι δικές σου, αλλά σου κληροδοτήθηκαν άδικα και χωρίς ποτέ να ερωτηθείς, όπως στην προκειμένη περίπτωση.
Ο τρόπος που τα κορίτσια στηρίζουν η μία την άλλη, λοιπόν, είναι βαθιά ανθρώπινος και συγκινητικός, με τη μεταξύ τους σύνδεση είναι ουσιαστική και γεμάτη αλήθεια, στοιχεία που δεν μπορείς να μην εκτιμήσεις, ειδικά σε μια εποχή που οι φιλίες μοιάζουν να μπάζουν από παντού και η ανιδιοτέλεια είναι έννοια που χάνεται στη μετάφραση. Αξίζει να δώσουμε συγχαρητήρια στην συγγραφέα για τη δόμηση και την ανάπτυξη των χαρακτήρων της, αφού τα ψυχογραφήματά τους είναι εξαιρετικά, με την ίδια να εμβαθύνει στον ψυχισμό και στον συναισθηματικό τους κόσμο, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε πλήρως κάθε σκέψη, συναίσθημα και κυρίως, κάθε πράξη τους, ακόμα κι αν ορισμένες αποφάσεις τους νιώθουμε πως δοκιμάζουν την υπομονή μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και κάθε κίνηση που κάνουν δικαιολογείται απόλυτα, ενώ εναρμονίζεται άψογα με τις εξελίξεις της εκάστοτε ιστορίας, προσφέροντάς μας έντονες στιγμές, μα και εκπλήξεις που καθιστούν την πορεία αυτών, μέχρι των κορύφωση τους, ανατρεπτική και γεμάτη δράση και αγωνία.
Μια σειρά που καταφέρνει να μας συγκινήσει με τη δραματουργική της αφήγηση, να ξυπνήσει τον ρομαντισμό μας με την τρυφερότητά της, μα και που είναι απόλυτα αληθινή μέσα από τη ρεαλιστική και ειλικρινή αποτύπωση σε χωροχρονικό, κοινωνικό, ταξικό, συναισθηματικό επίπεδο. Ένα “ταξίδι” που αξίζει τον κόπο και αναμφίβολα είναι από εκείνα που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.
ΥΓ: Ανακαλύψτε τα τέσσερα βιβλία της σειράς!
